(resme tıkla ve tamamını görmeden geçme derim çünkü bu resim gibi bu mim.. ne çıkacağı belli değil..)tiyatro eğitimi alırken hayal gücümüz ve doğaçlama yeteneğimiz gelişsin diye bir oyun oynardık. o geldi aklıma.. aslında bayadır bi aklımda ama boş boş oturmak gibi hobisi olan bendeniz anca yazabiliyorum.. o oyunu oynayallım mı seninle :) hıhı.. doğru anladın, mimleyecem :)
merak etme oyun kolay.. hepimiz yazıyoruz zaten.. sadece tek fark var bugün ortak yazıcaz..
bir paragraf sadece hadi ama mızıkçılık etme..
bir hikayeye ben başlayacağım, topu atacağım birine, hikayenin giriş gelişme sonuç şeysilerine göre bitti diyecez işte.. evet sayfalarca sürebilir bu hikaye, elem keder rollerinde ki hülya koçyiğit gibi , yataklara ağlayarak attırabilir koca bedenini, ya da karın kası yaparsın belki gülmekten, olmadı saçma lan bu dersin belki okurken.. başladığı gibi bitmeyebilir yani.. neye niyet neye kısmet, başlar biter işte belki kitap bile olur sürüynen yazar gölgesiyiz şurda:D
oyunun bittiğini son mimlenen budur bu hikaye bitmiştir diyen kişi belirleyecek ve hikayenin adını koyacak sadece..
kurallar bunlar amma kurallı mim oldu he .. ama merak etme bunların haricinde herşey sana kalıyor.. hadi göreyim dehlizlerini..
ve evet başlıktan anlaşılacağı üzere Manukyan'ı seçtim.. Benden sonraki paragrafı ondan bekliyorum..
ve başlıyorum..
"iki kişilik bedende tek kişiydiler.. ya da bir ruh bölünmüştü iki bedene diye tanımlanabilir belki de.. soğuk bir kış günü kimsenin isim koymaya bile cesaret edemediği bir ülkede buluştular.. ülke o gün soğuktu ama yarını kimse bilemezdi.. kar yağıyordu.. herşeyin üstünü zarifçe örten, bütün kirleri kapatan, ancak o "benden bu kadar" deyip de aradan çekildiği zaman güneşin tadına varılabilen kar... aynı ruhu paylaşmaları mıydı onları ortak eden onu bile bilmiyorlardı... bilmekde gereksiz di bu ülkede.. dengeydi asıl olan.. melekler kadar şeytanlar da vardı elbet.. görebilirdiniz üstelik, kana susamış kırmızı gözlerini, simsiyah tırnaklarını, bazen ne kadar canavarlaşabildiklerini ya da parlayan kanatlarını.."
nerden çıktı bilmem ama benden bu kadar ben sadece yeri tarif edip iki kahraman verdim.. bu kişilerin karakterini sen oluştur, hadi kolay gelsin :)
merak etme oyun kolay.. hepimiz yazıyoruz zaten.. sadece tek fark var bugün ortak yazıcaz..
bir paragraf sadece hadi ama mızıkçılık etme..
bir hikayeye ben başlayacağım, topu atacağım birine, hikayenin giriş gelişme sonuç şeysilerine göre bitti diyecez işte.. evet sayfalarca sürebilir bu hikaye, elem keder rollerinde ki hülya koçyiğit gibi , yataklara ağlayarak attırabilir koca bedenini, ya da karın kası yaparsın belki gülmekten, olmadı saçma lan bu dersin belki okurken.. başladığı gibi bitmeyebilir yani.. neye niyet neye kısmet, başlar biter işte belki kitap bile olur sürüynen yazar gölgesiyiz şurda:D
oyunun bittiğini son mimlenen budur bu hikaye bitmiştir diyen kişi belirleyecek ve hikayenin adını koyacak sadece..
kurallar bunlar amma kurallı mim oldu he .. ama merak etme bunların haricinde herşey sana kalıyor.. hadi göreyim dehlizlerini..
ve evet başlıktan anlaşılacağı üzere Manukyan'ı seçtim.. Benden sonraki paragrafı ondan bekliyorum..
ve başlıyorum..
"iki kişilik bedende tek kişiydiler.. ya da bir ruh bölünmüştü iki bedene diye tanımlanabilir belki de.. soğuk bir kış günü kimsenin isim koymaya bile cesaret edemediği bir ülkede buluştular.. ülke o gün soğuktu ama yarını kimse bilemezdi.. kar yağıyordu.. herşeyin üstünü zarifçe örten, bütün kirleri kapatan, ancak o "benden bu kadar" deyip de aradan çekildiği zaman güneşin tadına varılabilen kar... aynı ruhu paylaşmaları mıydı onları ortak eden onu bile bilmiyorlardı... bilmekde gereksiz di bu ülkede.. dengeydi asıl olan.. melekler kadar şeytanlar da vardı elbet.. görebilirdiniz üstelik, kana susamış kırmızı gözlerini, simsiyah tırnaklarını, bazen ne kadar canavarlaşabildiklerini ya da parlayan kanatlarını.."
nerden çıktı bilmem ama benden bu kadar ben sadece yeri tarif edip iki kahraman verdim.. bu kişilerin karakterini sen oluştur, hadi kolay gelsin :)
