Seni bana getirecek mucize küçük bir çocuğun kahkahasından daha uzak değildi aslında.. belki gerçek bir mucize bile değildi yani..
O zamanlar bunu fark etmek benim için zordu ama.
Gözlerinde hep bir parçasını taşıdığın gülüşlerini severdim en çok.. Birde bana gülüşüm demeni.. Sen varsın diye böyle gülebiliyorum demeni..
Hiç göğsünde uyumadım senin.. ya da gece karalığında nasıl göründüğünü bilmedim.. seninle paylaşılan o kadar çok şeye rağmen bunları yapmamış olmak , şimdi şimdi dokunuyor bana..
