Koalamın ağacından bildiriyorum sayın okurgaçlar :)

evet, evet :) kırdım inadımı ya da koalam kırdı, o durum az birbirine girdi; ama evet ortalama 5 mt ileride ki odanın yarı açık kapısından daha bir kaç saat uyuyacak gibi görünen adam benim koalam ve ben sizlere onun laptopundan bildiriyorum :) aslında daha erken yazacaktım ama malum önce pc sini kurcalamam lazımdı ahaha :))

yoktu aklımda geleyim gideyim falan filan. onun için ani oldu,haber veremedim.. yarattığım telaşeden ve merak duygusundan dolayı özür dilerim :) herşey yani en azından büyük ölçüde herşey öyle de yolunda gitti ki işaretlere inanan bendeniz e dedim olmaz bu kadar nankörlük git bakıyım..

7,5 saat otobüs yolculuğu be okuyucum.. bacaklarım kasıldı otur otur.. ama otobüsten inip de bana sarıldı ya valla geçti.. benim koalamın elleri şifalı hihihihih..

beni terminalden alınca o ertesi gün çalışacak, ve yeni tuttuğu evde de yiyecek namına bişeyler yok diye ayağımın tozu ile markete gidip alışveriş yaptık ufak tefek şeyler.. ancak en kötüsü amma ucuzmuş lan bu şarap üstelik pamukkale üretmiş die aldımız şarabın tadının sirkeden az hallice oldunu denemeli olarak öğrenince yaşadık :D pizza yanında şarap içip romantizm yapcaktık be okuyucu.. şş gülme öle ben kaç kere dedim dimi sana benim sevgilim odunumsu biraz :)

ertesi gün erkenden uyandık malum işe gitti.. akşam 7 ye kadar bendeniz internet başında gezin,kitap oku, evi temizle halinde dolandım evde :) ahahaha işin bomba yanı dışarı çıktım yakınlardaki markete gidip akşam yemeği için alışveriş yaptım ama elimde torbalarla yürümeyi hiç sevmem taksiye atladım ev yakın zaten dedim ve bombaa:D evi bulamadım :)) bütün sokakları gezdirdim soföre en sonunda aha burası dedim adam benden kurtulduğu için büyük bi gülümseme arz etti :)) ama bunu koalama söyledim mi sence ;) ha sadece o da değil apartman kapısını açamadım.. anahtar dönmedi bi türlü ulen.. dönen tarafa doğru çevirdim ama kilitlemişim.. karşı dairenin kapısına bastım apartman diyafonundan ses gelmedi.. daha da bok ettim ben kapıyı o arada çünkü anahtar da sıkıştı açılmadı.. sonra müstakbel karşı komşum kafasını uzattı camdan, yaşlı pamuk nine ay yerim seni haline gelip, birde üstüne en sevimli halimi takınıp kusura bakmayın teyzeciğim demiştim ki; hatun bana bi cırladı, ne kusura bakmayacam yaşlıyım hastayım utanmaz diye :s bu sefer sert sesimle kusura bakmayın dedim ama o arada çıkan üst komşu namzetim eşine söyledi de kadıncağız aşşağı inip apartman kapısını açtı .. allahtan evin kapısını daha kolay açtım..peki bunu söyledimmi sence ;)

ondan sonrası tamamen hengame.. yemek yapacam diyerekten bi başladım, ancak o zaman farkettim sabahtan çalıştırdığım bulaşık makinasının hala çalıştığını.. eşyalı tuttu evi benimki, daha denememişti hiç birşeyi, meğer bozukmuş bulaşık makinası saatlerde çalışıp hiç bişeyi yıkamamış.. çıkardım tıka basa dolu makinanın içindeki her bulaşığı tek tek yıkadım.. bir yandan pilav yapacam bir baktım.. ulen kalan eşyalar arasında kaşık ve çatal yok .. tatlı kaşığı ile pilav yaptım kutlayın beni:D patlıcan ve kabak kızarttım üzerine sarımsaklı domates sos hazırladım, hah kereviz salatası için havuçları da zeytinyağında soteledim derken tüp bitti.. yuh artık daha ne aksilik olcak diye beklemeye başladım..

ama okuyucu inan bana gerçektir.. olumsuzluklar insanı mucit yapıyor.. sinitsel yapacam patates kızartacam tüp yok e ne yapacaz tabiki fırına.. fırın çalışıyor mu biliyormuyuz ?? umutlu değiliz çünkü közlensin diyerekten içine attığımız kırmızı biberler yarım saatte anca hazır oldu..

erken daha pişer yavaş yavaş dedim attım o arada salataları yapayım dedim e evde doğrama tahtası yokki, bende hayatta beceremem elimde doğramayı, sebzeden çok elimi doğrarım :S mucit kafam çalıştı ve buzdolabına ait olup da kullanılmadığı için kaldırıldığını varsaydığım aparatı çıkardım ortaya iyice bi yıkayıp salata tahtası yaptım ondan :)) menü güzeldi ama .. tavuk şinitsel, patates kızartması, domates soslu patlıcan-kabak kızartması, yoğurtlu kereviz -havuç salatası, ezine peyniri taze nane ve maydanoz la doldurulmuş köz biber sarması :F ki koalam bunu hazır sandı :D:D belim koptu valla o kadar bulaşık bir sürü terslik ve yemek derken yeşil salatayı yapmak resmen zulüm geldi :) ama eve gelirken arayıpda sigaran falan varmı aşkım dediğinde, sigara değil ama markete uğrayıp çatal-kaşık alırmısın dediğimde ki ses tonu, eve gelip de sofrayı gördüğünde ki yüzü, gülümsemesi, tepkisi herşeye değdi..üstüne üstlük karşı binada oturan çok eski ve samimi arkadaşını yemeğe çağırmak için ufaktan bir söylendi bende hemen tabiki çağır gelsin var yemeğimiz dedim :) az sonra gelen yakın arkadaşla beraber maç muhabbeti, ankara sohbeti falan derken tebriklerle dolu güzel bir yemek geçirdik :) güzeldi be :))

sevgili koalam bir nev-i evlilik provası yaptımızı düşünmüş olcakki aylardır görmediği sevgilisine bol bol eve gerekli olan eşyaları almak için tekzen,yapı market ve benzeri yerleri gezdirdi :)) evde bi iki eksik kaldı sadece.. bizim evimiz diyoruz üstelik buraya.. çok güzel yaf bu..

ilk defa kendimi birine , bir yere ait hissettim biliyor musun?
üstelik beni en son gördüğünde kilolarım hala kendini belli ediyordu, şu son halimden de bir hayli etkilendi..

biliyorum, çok muck muck yaşayamayız onla ilişkimizi, belli etmez çok fazla hiç birşeyi, benim aksimdir, herşeyi kafasında kurar planlar ama farkediyorum mutlu.. bende mutluyum.. yarın olmasın, ben yine o otobüse binmeyim.. annemin babamın evini artık kendi evim gibi göremeyeceğim sanırım ..

kokusunu özlemeye şimdiden başladım.. neyse okuyucu ankaradan görüşürüz.. ben sevgilimin koynuna girip uyumaya devam edeceğim..

hamiş: bu yazıyı onunla son kez uyuyabilecekken yazmıştım.. değerini bil okuyucu, ne kadar da sorumluluk sahibi bi bloggirl üm gör artık.. o haleti ruhiye ile çok salya sümük şeyler yazabilirdim onun için yemek olayı ve aksilikler ekseninde döndüm, bugün geldim annemlerin evine.. evet o ev benimdi ama bu ev benim değil.. o da öyle hissediyormudur acaba? neyse okuyucu.. başka zaman yazarım belki ruhsal devimlerimi..